Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Ποίημα από την Σταυρούλα Οσμάνι


«Τα αρχαία θέατρα και εγώ»
Τα αρχαία θέατρα της Ελλάδος μας τι ωραία που φαντάζουν και είναι τόσο μοναδικά, που κάθε ξένο εντυπωσιάζουν.
Ασύγκριτα στην όψη ασυναγώνιστα στα κάλλη έχουν αποκτήσει σίγουρα αξία απίστευτα μεγάλη.
Τέτοια είναι η θωριά τους που με θεϊκή μοιάζει και καθώς όλα στο τέλειο  συντελούν απευθείας θεαματικά τα καθιστούν.
Αποτελούν δείγμα μεγάλης επιτυχίας και είναι υπενθύμιση ζωντανή της αρχαίας ελληνικής ευημερίας.
Χτισμένα από κορυφαίες προσωπικότητες κάνουν τα ξένα επιτεύγματα να μοιάζουν με επιπολαιότητες.
Φιλόσοφοι και καλλιτέχνες τα έχουνε διαβεί, για να απολαύσουν τη μεγαλοπρέπειά τους την επιβλητική.
Εγώ στην αισθητική τελειότητα συναινώ και προσπαθώ να ενημερωθώ γι’ αυτά που πρόκειται να βιώσω και να δω.
Με τις εκφράσεις θαυμασμού το λιγότερο που θα μπορούσα να πω πως είναι "Χάρμα Οφθαλμών"!
Ταλέντο να χαρακτηριστεί; Ευφυΐα; Πώς να ειπωθεί;
Μήπως μια στιγμή λαμπρότητας; Τόσο μα τόσο εκπληκτική;
Απίθανα εκπληκτική.. μια λέξη πιο νεανική!
Σταυρούλα Οσμάνι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου